ΣΦΙΠ facebook ΣΦΙΠ twitter ΣΦΙΠ google+ ΣΦΙΠ youtube ΣΦΙΠ dailymotion

Εμφανίσεις: 2733

Με μεγάλη τιμή και δέος επισκέφτηκα τον μεγάλο άσσο του Πιερικού μας Θόδωρο Σιδηρόπουλο. Ο Εγγλέζος, όπως τον αποκαλούσαν στη δεκαετία του ’60, πρόθυμα, μαζί με την σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια του, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στο Σύλλογο μας και μιλήσαμε για το ένδοξο παρελθόν.

Γεννήθηκε το 1939. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1957 στον Όλυμπο Κατερίνης. Από το 1961 έως το 1968 αγωνίστηκε με τα μελανόλευκα του Πιερικού. Ένα χτύπημα στο κεφάλι σε ένα ματς με τον Εδεσσαικό το 1965 και τα γεγονότα της Χούντας το 1967, ήταν οι λόγοι που του στέρησαν τη συμμετοχή σε λίγα μόνο παιχνίδια. Αγωνίστηκε στα χαφ με το νούμερο έξι στην πλάτη και σημείωσε με τον Πιερικό 16 τέρματα. Το παρατσούκλι «Εγγλέζος» οφείλεται, όπως ανέφερε και ο ίδιος, από το στυλ του τρεξίματος του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Ο τελικός κυπέλου με τον Ολυμπιακό το 1963 αποτελεί την κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Σ’ αυτό το παιχνίδι, για τον κ. Θόδωρο, ο Πιερικός θα μπορούσε να κατακτήσει το κύπελο αν ο αγώνας διεξάγονταν με ίσους όρους και χωρίς τις παρεμβάσεις του Αθηναϊκού κατεστημένου.
Δεν θα σβήσει από τη μνήμη του ένα ματς με την ΑΕΚ το 1964, με προπονητή τον Πέτροβιτς. Σ’ αυτό το παιχνίδι η μονομαχία του με έναν σκληροτράχηλο Αιγύπτιο επιθετικό της αντιπάλου τράβηξε την προσοχή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον 10000 θεατών, (ανάμεσα τους 50 πούλμαν της ΑΕΚ), που χειροκροτούσαν ασταμάτητα. Όμως ο πιο δύσκολος αντίπαλος του ήταν ο Γιώργος Κούδας, που θα τον θυμάται έντονα.

Με κολακευτικά λόγια μίλησε ο κ. Θόδωρος για τους διοικούντες εκείνης της εποχής, καθώς αντιμετώπιζαν τους ποδοσφαιριστές σαν δικά τους παιδιά και τους αγαπούσαν ιδιαίτερα.
Η αγάπη του κόσμου όμως ήταν απερίγραπτη καθώς οι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν τα ινδάλματα για κάθε Κατερινιώτη. Όπως μας δήλωσε η σύζυγος του, η γλυκύτατη κ. Χρυσούλα (σπουδαία συνομιλήτρια), οι παίκτες του Πιερικού ήταν κατά κάποιο τρόπο, εκείνη την περίοδο, ανώτεροι ακόμη και από τους επιστήμονες της Κατερίνης και πόλος έλξης για το ωραίο φύλο
.
O Πιερικός ήταν η ανάπτυξη της Κατερίνης
Κάνοντας λόγο για την σημερινή οικονομική κρίση ο Θόδωρος τη θεωρεί μηδαμινή σε σύγκριση με εκείνη την περίοδο. Σε εκείνες τις δύσκολες εποχές ο Πιερικός ήταν η ανάπτυξη της Κατερίνης, η αφορμή για τη συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων στην πόλη μας, με συνέπεια να κινείται το χρήμα και η πόλη να παραμένει ζωντανή. Ο Πιερικός ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την Πιερία, ήταν ο λόγος για να γίνει γνωστή η Κατερίνη, η αιτία για την προβολή της επαρχίας μας σε όλη την Ελλάδα.
Ώρες ατέλειωτες να μιλούσαμε με τον Θόδωρο δεν θα σταματούσαμε ποτέ. Οι στιγμές που έζησε με την αγαπημένη ομάδα του είναι αμέτρητες, ιδιαίτερες και μοναδικές. Αγάπησε έντονα τον Πιερικό, μάτωσε τη φανέλα, τίμησε το σύλλογο της καρδιάς του δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό μέσα στο γήπεδο.

Εύχεται στους σημερινούς ποδοσφαιριστές του Πιερικού να αγαπούν πρώτα την ομάδα που αγωνίζονται και μετά τα χρήματα που εισπράττουν. Κάνει έκκληση και στον κόσμο της Κατερίνης να συσπειρωθεί, όσο το δυνατό περισσότερος, κοντά στην ομάδα και να την αγαπήσει αληθινά.
Θόδωρε, ο Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού σε ευχαριστεί θερμά.

*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Θόδωρου Σιδηρόπουλου

Εμφανίσεις: 4518

Με μεγάλη χαρά, τιμή και δέος επισκέφτηκα, απρόσκλητος, το Γιάννη Μίσκο. Στις πρώτες μου λέξεις διέκρινα ένα δισταγμό και μια καχυποψία στην έκφραση του. Μόλις συστήθηκα και στο άκουσμα των λέξεων Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού, το βλέμμα του άλλαξε όψη και ένα μικρό, αλλά αληθινό χαμόγελο μου έδωσε το θάρρος να τον προσεγγίσω βαθύτερα και ο ίδιος κατάλαβε άμεσα τα ειλικρινή κίνητρα της επίσκεψης μου.

Ο Γιάννης Μίσκος κατάγεται από την Αριδαία και ήρθε στον Πιερικό το 1977 από τον τοπικό Αλμωπό. Σημείωσε με τον Πιερικό 124 γκόλ. Το 11 το καλό συνόδευε την πλάτη του στα παιχνίδια του Πιερικού. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο στον Πιερικό το 1983, για λόγους που δεν ήθελε να μου αναφέρει.
Τον ρώτησα ποιές στιγμές στην καριέρα του στον Πιερικό θα του μείνουν αλησμόνητες. Μου ανέφερε τρείς.

Εμφανίσεις: 10730
Ένα ακόμα αξιοσημείωτο επίτευγμα του Πιερικού στη διαδρομή του στην Α' Εθνική αποτελεί και το αήττητο σερί 29 αγώνων πρωταθλήματος στην Κατερίνη κατά την διάρκεια των πρωταθλημάτων 1969-70, 1970-71 και 1971-72. Τελευταία ήττα πριν από αυτή τη σειρά αγώνων ήταν στις 11-01-1970 από τον Παναθηναϊκό με 2-3. Να σημειώσουμε ότι πριν από αυτό το ματς το οποίο ήταν και η μοναδική ήττα της χρονιάς ο Πιερικός έδωσε 6 αγώνες στους οποίους και πάλι δεν ηττήθηκε. Το σερί λοιπόν ξεκίνησε στις 18-01-1970 με την Παναχαϊκή με σκορ 2-2. Η επόμενη εντός έδρας ήττα θα έρθει στις 17-10-1971 από την Καβάλα με 1-2. Τα αποτελέσματα κατά σειρά είναι τα εξής:

Εμφανίσεις: 4427

Ο Ρούντολφ Ιλόφσκι (Rudolf Illovszky) ήταν Ούγγρος ποδοσφαιριστής και προπονητής, ο οποίος κατέκτησε εθνικούς τίτλους όντας προπονητής της εθνικής της χώρας του. Διακρίθηκε με τη Βάσας, τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Επίσης, υπήρξε τεχνικός και σε ελληνικές ομάδες, όπως ο Πιερικός. Το γήπεδο της Βάσας φέρει το όνομά του και η ονομασία δόθηκε όταν ο Ιλόφσκι ζούσε. Καριέρα Γεννήθηκε στη Βουδαπέστη στις 21 Φεβρουαρίου του 1922. Ως παίκτης ξεκίνησε την καριέρα του από τη ΜΤΚ Βουδαπέστης. Στις αρχές της δεκαετίας του ' 40 μεταγράφηκε στη Βάσας, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε μέχρι που κρέμασε τα παπούτσια του (1955). Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε από τη Βάσας, στον πάγκο της οποίας εργάστηκε επιτυχώς τις περιόδους 1967-69, 1974-77, 1984-86 και το 1995. Από το 1966 ως το 1967 και από το 1971 ως το 1974 ανέλαβε προπονητής της εθνικής ομάδας της χώρας του, η οποία κατέκτησε ένα αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 και την 4η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς. Το 1978-79 ήταν τεχνικός στην αυστριακή Αντμίρα Βάκερ. Από το 1970 ως το 1971 και ξανά από το 1980 ως το 1981 υπήρξε προπονητής του Πιερικού. Απεβίωσε στις 22 Σεπτεμβρίου του 2008, από πνευμονία, στη γενέτειρά του. Τίτλοι Ως παίκτης με τη Βάσας Κύπελλο Ουγγαρίας: 1955 Κύπελλο Mitropa : 1956 Ως προπονητής Βάσας Πρωτάθλημα Ουγγαρίας: 1961, 1962, 1965, 1977 Κύπελλο Ουγγαρίας: 1986 Κύπελλο Mitropa: 1960, 1962, 1965 Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Ουγγαρίας Αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο: 1972 Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου 1972: 4η θέση Προσωπικά βραβεία Βραβείο Μπέλα Μπάι: 2002 Σταυρός Ουγγρικής Δημοκρατίας (2007) (Wikipedia)

Εμφανίσεις: 9557
Πριν μια βδομάδα περίπου, ο Μπάμπης Πεΐδης έκανε μια ανάρτηση στο facebook, με αφορμή την επέτειο κατάκτησης χρυσού μεταλλίου από την Εθνική ομάδα του μπάσκετ, στους Μεσογειακούς αγώνες του Σπλιτ. Θυμήθηκα τον τότε γείτονά μου Παναγιώτη Γιαννάκη και τα μαγικά που έκανε. Μαζί μ' αυτά όμως θυμήθηκα κι άλλα, θυμήθηκα και τα δικά μας, τα Πιερικά...

Την βδομάδα που πέρασε θυμηθήκαμε επίσης τον Μπούντζακ και τον Κοκτσίδη. Ο Ντέζο Μπούντζακ ήρθε στον Πιερικό το 1966 και ήταν προπονητής του μέχρι το 1968. Στη συνέχεια πήγε στον Πανιώνιο και στον Απόλλωνα, κι έφυγε από την Ελλάδα το 1972. Ένα χρόνο περίπου μετά, ένας 17άρης πιτσιρικάς ξεκινούσε τα πρώτα του βήματα στον Πιερικό. Ήταν ο Λάκης ο Κοκτσίδης. Ο Μπούντζακ ξαναγύρισε στον Πιερικό το 1984 όταν ο Λάκης Κοκτσίδης είχε σταματήσει να παίζει στον Πιερικό.Λογικά σκεπτομενοι λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα δύο αυτά άτομα δεν συναντήθηκαν ποτέ...

Αύγουστος 1979. Δυο - τρεις μήνες είχαν περάσει από την καταδίκη μας για δωροδοκία, από τον παράτυπο υποβιβασμό δύο κατηγοριών, την ώρα που άλλοι για ίδια περίπτωση αθωώνονταν ή τιμωρούνταν με αφαίρεση βαθμών. Τότε η πολιτεία είχε το "θράσος", μέσω της ΕΠΟ να καλέσει παίκτες μας στην Εθνική ομάδα, εν όψει των Μεσογειακών αγώνων που θα γίνονταν τον επόμενο μήνα στο Σπλιτ. Οι παίκτες μας, αφού μας έριξαν στο Ερασιτεχνικό, λογίζονταν πλέον σαν ερασιτέχνες, κι αφού στους Μεσογειακούς έπρεπε η πλειονότητα των παικτών της Εθνικής να είναι ερασιτέχνες, διάλεξαν την εύκολη λύση. Η ομάδα μας βέβαια έκανε το καθήκον της, έκανε αυτό που πρόσταζε η ηθική της, ο Αθλητική Ηχώπολιτισμός της και η Ιστορία της. Έθεσε στην διάθεση της Εθνικής ομάδας όσους και όποιους παίκτες ήθελαν οι τότε Εθνικοί προπονητές.

Σεπτέμβριος 1979. Ξεκινάνε οι Μεσογειακοί αγώνες στο Σπλιτ. Στην Εθνική ομάδα του ποδοσφαίρου, κλήθηκαν να συμμετάσχουν 17 ποδοσφαιριστές. Δέκα από αυτούς προέρχονται από τον Πιερικό. Είναι οι Βασιλειάδης, Τζούτζιος, Κοκτσίδης, Χατζηγιοβαννάκης, Κουρουζίδης, Δαδάκος, Αναγνώστου Θ, Κουϊμτζίδης, Τσιρίκας και Μίσκος. Στον πρώτο αγώνα στον όμιλο ήρθαμε ισόπαλοι 1-1 με το Μαρόκο. Στον δεύτερο αγώνα χάσαμε από την Γιουγκοσλαβία του Μίλιανιτς 5-1. Πήγαμε στον τρίτο αγώνα, ένα αγώνα δίχως αύριο (αφού με οποιοδήποτε αποτέλεσμα εκτός από νίκη θα αποκλειόμασταν). Παίξαμε με την Αίγυπτο του Ντέζο Μπούντζακ (να που συναντήθηκε με τον Κοκτσίδη!), και κερδίσαμε 4-2. Έτσι προκριθήκαμε στους 4, αρχίζοντας να πιστεύουμε πλέον σε μετάλλιο. Δυστυχώς εξαιτίας δύο κακών διαιτησιών, γνωρίσαμε 2 ήττες με 2-1, από Γαλλία στον ημιτελικό και από Αλγερία στον μικρό τελικό. Εν κατακλείδι, συνυπολογίζοντας τις δυναμικότητες των αντιπάλων, την προετοιμασία των αντιπάλων, τις κακές διαιτησίες και την μη υποστήριξη της ομάδας μας εκ των έσω, η 4η θέση βεβαίως και ήταν επιτυχία για τα παλληκάρια μας.
 
 
Οι 10 παίκτες μας στους 17 της Εθνικής ομάδας, φυσικά και αποτελεί ρεκόρ, ένα ρεκόρ που ίσως σκόπιμα αποσιωπάται από τα ΜΜΕ. Εδώ είμαστε εμείς όμως, για να θυμίζουμε σε όλους την ένδοξη Ιστορία μας. Ακολουθούν δύο φωτογραφίες του αρχείου μας, καθώς και ένα απόκομμα της Αθλητικής Ηχούς για τον ημιτελικό. Η πρώτη φωτογραφία είναι πριν τον ημιτελικό με την Γαλλία στις 27/9/1979 κι η δεύτερη πριν τον μικρό τελικό με Αλγερία στις 29/9/1979. Αξίζει να προσέξουμε το απόκομμα λίγο παραπάνω. Ο ημιτελικός ξεκίνησε με 7 πάικτες του Πιερικού στους 11, ενώ τελείωσε με 9 στους 10! Μόνο ο Δαδάκος δεν έπαιξε από τους "δικούς" μας στον ημιτελικό...

 Στέλιος Καραγεώργης

Απόψεις

Copyright © 2009-2020 ΣΦΙΠ. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.